La muntanya venerada,
a mi em te robat el cor,
de nit parla amb l'estelada
i de dia amb el sol d'or.
Ella s'alça enorgullida,
alta i ferma sobre el pla,
perquè te tota la vida
i la força del demà.
Quan la plana sigui morta,
i no hi resti ni un ser viu,
la muntanya encara forta,
alçarà son front altiu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario